جزدر خانه تو در نزنم جای دگر

 نروم از در کوی تو به ماوای دگر

من که بیمار غم هجر توام مینالم

جز وصال تو مرا نیست مداوای دگر

ترسم آخر که شب هجر تو پایان نرسد

روز وصلت به من بی سر وسامان نرسد

آتش عشق تو در سینه نهفتن تا کی

همه شب از غم هجر تونخفتن تاکی

همه از غیر تو ای یار شنفتن تا کی

روی نادیده و اوصاف توگفتن تا کی

چهره بگشای که رخسارتو دیدن دارد

سخن از لعل تو ای دوست شنیدن دارد